Soolmaan — Nomaden op de brug

Gedurende de eerste tien jaar van zijn parcours wijdde luitist en componist Tristan Driessens (BE) zich voornamelijk aan de klassieke muziek van het Ottomaanse hof. In 2011 richtte hij het Lâmekân Ensemble op. Met deze groep muzikanten werkte hij samen met grootmeesters zoals Kudsi Erguner en Derya Türkan. Nadat hij zich in Istanbul onder toezicht van Necati Çelik ontpopte tot een volleerd musicus, keerde Tristan Driessens in 2016 terug huiswaarts. Hij richtte Soolmaan op, een ensemble met wisselende bezetting waarvoor hij composities schrijft die zijn filosofie als musicus weerspiegelen: vanuit de traditie een open blik cultiveren waar ontmoeting centraal staat.
In het debuutalbum Letters to Handenberg (Homerecords, 2017) is de stad Istanbul als een rode draad aanwezig: de muziek is geworteld in de modale muziek uit het oosten en gaat een dialoog aan met genres die dichter staan bij de cultuur van zijn thuisland, met name jazz, klassieke muziek en folk.
Gedurende het afgelopen jaar 2022 schreef Tristan Driessens een cyclus nieuwe composities. Hiervoor smeedde hij banden met gevestigde waarden uit Griekenland, Turkije, Luxemburg, Italië en Belgie. Voor de muziek van het nieuwe album Kashgul (Seyir Muzik, 2023) put Soolmaan vanuit een jazz-benadering inspiratie uit muziek uit Indië, Perzië en Griekenland.
www.tristandriessens.com

Christos Barbas (GR) is multi-instrumentalist, componist en musicoloog en wordt beschouwd als een van de meest veelzijdige en creatieve Griekse musici van zijn generatie. Van jongs af aan studeerde hij blokfluit, barokmuziek, harmonie en contrapunt. Hij rondde zijn studies westerse muziek af in 2002 en studeerde vervolgens musicologie en etnomusicologie aan de universiteit van Thessaloniki en de Londense School of Oriental and African Studies). Sinds 2003 richt hij zich op de studie van de ney (Turkse soefi-rietfluit) en de klassieke Ottomaanse muziek (makam) met vooraanstaande meesters uit Griekenland, Bulgarije en Turkije. Daarnaast bespeelt hij instrumenten uit verschillende muziek-culturen, onder meer piano, Turkse lavta, Bulgaarse kaval, Indische bansuri en Ierse whistles. Christos Barbas vervult een cruciale rol in de ontwikkeling van Labyrinth Catalunya, een centrum voor modale muziek dat aan honderden jonge musici onderricht geeft in de vorm van masterclasses en seminaries.
www.christosbarbas.com

Nathan Daems (BE) speelt onder meer saxofoon, dwarsfluit en de Turkse rietfluit ney. Hij begon zijn carrière als bandlid van onder meer Antwerp Gipsy Ska Orkestra, Bazaar d’Orient en Maguaré. In 2010 won hij met het Nathan Daems Quintet de Jong Jazztalent-wedstrijd van het Gent Jazz festival. De band bracht in 2010 het album Praten dialect uit. Daems verdiepte zich vervolgens in de dialoog tussen jazz en Oosterse muziek en richtte daarrond twee succesvolle ensembles op. Het Ragini Trio creëert jazz die gebaseerd is op Indische muziek en bestaat naast Nathan op saxofoon uit Marco Bardoscia op contrabas en Lander Gyselinck op drums. Daems' tweede project Black Flower brengt composities geïnspireerd door de muziek van Ethiopische jazz-grootheden als Mulatu Astatke en Mahmoud Ahmed. Vervolgens richtte Nathan Daems ook nog het Nathan Daems Karsilama Quintet op, dat Turkse Roma-muziek speelt en waar hij voor het eerst samenwerkte met Tristan Driessens.
www.nathandaems.com

Annemie Osborne (LU) begon op 8-jarige leeftijd met cello aan het Conservatorium van Luxembourg bij Claude Giampellegrini. Zij studeerde vervolgens in Leeds bij Anna Shuttleworth en behaalde een meestergraad in de klas van Jeroen Reuling aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel. Op jonge leeftijd ontwikkelde ze een verregaande fascinatie voor uiteenlopende muziekvormen, waaronder jazz, vrije improvisatie, experimentele muziek en wereldmuziek, en dat zou een cruciale rol spelen in haar loopbaan. Buiten de ge-ijkte paden van de klassieke muziek speelt ze onder andere bij Overseas van jazz-saxofonist Toine Thys, Klankennest, met Liesbeth Bodyn, en het Armeense Arax (Vardan Hovanissian). In 2008 nam Annemie Osborne deel aan de oprichting van Oaktree, een trio dat de mogelijkheden van de ongebruikelijke combinatie stem, cello en accordeon exploreert.

Andrea Piccioni (IT) is een meester-performer op framedrums en Italiaanse tamburello. Hij studeerde framedrumritmes en uitvoeringstechnieken uit het Midden-Oosten, India, Noord-Afrika en Centraal-Azië. Hij werkt nauw samen met het Aga Khan Music Program, waarvan hij de titel Master Musician heeft gekregen, via internationale educatieve projecten en tournees met muzikale grootheden uit de hele wereld. Met het Shuluq Ensemble, waarvan hij een van de oprichters is, trad hij in mei 2022 op in het Quirinale Paleis in Rome in aanwezigheid van de Italiaanse en Algerijnse presidenten Sergio Mattarella en Abdelmadjid Tebboune. Hij is docent percussie in het Zuid-Italiaanse Nocera Terinese.
www.andreapiccioni.net

Simon Leleux (BE) is gespecialiseerd in doholla, darbuka en andere Arabische en Midden-Oosterse percussie-instrumenten en -stijlen. De darbuka, die de vorm heeft van een beker en waarvan de tradities even divers zijn als de verfijnde manieren waarop hij kan worden bespeeld, vormde het uitgangspunt voor Simons percussiereis en zijn interesse in veel andere instrumenten, waaronder framedrums, tombak, riqq en drumkits. Na lessen bij meesters als Ahmet Misirli, Zohar Fresco, Pedram Khavarzamini, Madjid Khaladj, Niti Ranjan Biswas en Azzedine Jazouli, heeft Simon zich sinds 2014 toegelegd op het bestuderen van de doholla bij de muzikant die met dit instrument nieuwe wegen insloeg, Levent Yildirim. Volgens de filosofie van Yildirim heeft Simons werk met de doholla hem geleid naar een solistische en melodieuze benadering van het instrument. Hij bracht in 2021 een soloalbum Letter to Levent uit en stichtte Hands in Motion (HiM) en Auster Loo. Hij doceert onder meer aan de Brusselse wereldmuziekacademie Muziek Publique.
www.simonleleux.com

Kashgul

Toen ik twee jaar geleden begon met het schrijven van de muziek voor Kashgul, was ik op een punt in mijn carrière waar 'grenzen' meer vervaagd waren. Ik speelde al enige tijd zij aan zij met Indiase, Iraanse, Arabisch-Andalusische en andere muzikanten. Door omstandigheden nam ik nieuwe invloeden op. En terwijl ik vervuld bleef van de geest die mijn meester Necati Çelik mij doorgaf, assimileerde ik ritmes en melodieën die ik nooit eerder had gehoord.

Toen, tijdens het jaar componeren dat voorafging aan de opname van dit album, voelde ik dat mijn schrijftaal was veranderd. Ik vond het moeilijk om binnen het kader van de traditie te blijven waarin ik was opgeleid. Ik kon niet anders dan de vrije loop laten aan nieuwe inspiraties, die geleidelijk en soms onmerkbaar in mijn ud-spel werden geïntegreerd naarmate ik mensen ontmoette, concerten speelde en 's avonds alleen improviseerde. Buiten Istanbul, die lichtgevende thuishaven die mij zo dierbaar blijft, zijn er natuurlijk nieuwe resonanties uit mijn schrijven voortgekomen, zonder dat ik weet hoe ik ze moet benoemen. Beetje bij beetje begon ik deze resonanties te verankeren, waardoor mijn langdurige genegenheid voor Perzië, Centraal-Azië en natuurlijk India zichtbaar werd ... De muziek op dit album draagt nog steeds de weerspiegeling van mijn jaren in Istanbul, maar geeft nu uitdrukking aan een meer bereisde, meer excentrieke Oriënt. Naast nieuwe composities, altijd benaderd met de jazz sprankeling van de Soolmaan line-up, is een van de centrale stukken een cover – uitgevoerd op saxofoon, ud, piano, cello, doholla en tamburello – van een werk van de Indiase sarod-meester Amjad Ali Khan.

Ik kon niet anders dan de vrije loop laten aan nieuwe inspiraties, die geleidelijk en soms onmerkbaar in mijn ud-spel werden geïntegreerd naarmate ik mensen ontmoette, concerten speelde en 's avonds alleen improviseerde.

Ik wil de vijf muzikanten bedanken met wie ik de grote eer had samen te werken om dit album te creëren, en die mijn woorden hebben verrijkt en gekruid met hun aanwezigheid en grote vrijheid. Ik wil ook medesponsor van dit project Concertgebouw Brugge bedanken voor hun vertrouwen in mij door mijn creatieve trajecten te ondersteunen. Dit album is daar de eerste vrucht van.

Tristan Driessens, Brussel, 27 januari 2023

Soundcast, het jongerenplatform van het Concertgebouw, volgt Têtes-à-Têtes op de voet. Volg hun reportages, beschouwingen, foto’s, filmpjes, illustraties over het festival via Instagram en TikTok.